24 november 1999 door Justine Pardoen
Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.
Gaan we er in Nederland aan de vooravond van het jaar 2000 nog steeds vanuit dat de vrouw het kind grootbrengt?
Leontine heeft vandaag haar kleine Stijn voor het eerst naar het kinderdagverblijf gebracht. Ze heeft haar tranen net gedroogd: "Volgende week ga ik weer aan het werk. Nu zijn we beiden aan het wennen. En na bijna twaalf weken vierentwintig uur per dag bij mijn kind te zijn geweest, valt het eerste loslaten me zwaar."
"Ik heb veel zin om weer aan het werk te gaan, maar voel me tegelijkertijd schuldig dat ik de verzorging van Stijn nu uit handen geef. Volgens mijn moeder gaat het hier om het eeuwige schuldgevoel van moeders. Zou het iets biologisch zijn, misschien hormonaal of heb ik hier te maken met een cultureel fenomeen?"
"Want waarom wordt aan mij als moeder al vanaf dat ik zwanger ben, gevraagd hoe ik het wil gaan regelen met opvang en werk en waarom informeert niemand daarnaar bij mijn man?"
Anderen herkennen het en merken op dat de vraag hoe zij het geregeld heeft, vooral van andere vrouwen komt. Natalie vindt dat mannen als vader opvallend weinig serieus worden genomen. Vooral door andere vrouwen, inderdaad. Natalie: "De dame van de felicitatiedienst feliciteerde mijn man niet eens toen ze hem eerst aan de telefoon kreeg: ze vroeg meteen naar mij. Op kraamvisitie vroeg men of ik al veel kleertjes had. Mijn man zag er de humor wel van in en antwoordde: 'ja hoor, mijn vrouw heeft een kast vol'."
Als een moeder post krijgt, lijkt het wel alsof haar man niet bestaat: alle aanbiedingen voor baby-artikelen zijn altijd alleen aan 'mevrouw' geadresseerd. Natalie: "'Wij jonge ouders' of 'Ouders van nu' zou beter 'Wij jonge moeders' en 'Moeders van nu' kunnen heten. En mijn eigen schoonmoeder schreef in het schriftje van mijn zoon: 'je moeder is vergeten je pyjama in te pakken'."
Ze is niet hoopvol voor de toekomstige eeuw. Natalie: "Als zelfs je schoonmoeder er al vanuit gaat dat alleen jij verantwoordelijk bent voor de verzorging van haar kleinkind, ook al is de vader haar eigen zoon..., dan besef je pas goed dat er nog een lange weg te gaan is."
